Slijngard werd midden jaren negentig al op zevenjarige leeftijd gescout tijdens een wedstrijd van zijn amateurclub Cobu Boys uit Amersfoort. "Een scout van Ajax vroeg wie mijn ouders waren. Kort daarna kregen we een brief thuis voor een talentendag."
Die dag verliep succesvol en niet veel later sloot hij aan bij de jongste jeugd op sportcomplex de Toekomst. "Er waren toen nog geen F-jes, dus ik startte als zevenjarig jochie in de E2. Sindsdien ging het iedere jaar eigenlijk wel goed. Het tempo lag direct veel hoger dan ik gewend was, maar ik had het er enorm naar mijn zin en kon goed mee."
Ajax had een jaar daarvoor de UEFA Champions League gewonnen en voor een jonge fan als Slijngard was het een droom om het tenue van de club te mogen dragen. "Alles was Ajax, ook toen al. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds mijn club. Ik weet nog dat de lat heel hoog lag. Het was af en toe pittig, maar ik vond het prachtig."
De A1, het Talent van de Toekomst en een bijzondere lichting
In het seizoen 2005/2006 was Slijngard aanvoerder van de A1, onder trainer Sonny Silooy. "We hadden een hecht team met veel talent. Het klikte gewoon, ook buiten het veld." De verdediger speelde samen met onder anderen Vurnon Anita, Gregory van der Wiel, Jeffrey Sarpong, Rydell Poepon en Jan Vertonghen. "We werden kampioen bij Sparta uit, ik scoorde ook nog. Die wedstrijd staat me nog helder bij. Toen merkte ik wel echt dat veel van onze jongens het ver konden schoppen."
Zijn prestaties leverden hem aan het einde van het seizoen de Sjaak Swart Trofee (inmiddels Abdelhak Nouri Trofee) op voor Talent van de Toekomst. "Als je ziet wie die prijs eerder wonnen – Sneijder, Van der Vaart, Heitinga – dan zegt dat wel iets. Die waardering voelde heel bijzonder, en het motiveerde me om nog harder te werken. Deze onderscheiding draag ik tot op de dag van vandaag met me mee en dat neemt niemand mij meer af", vertelt Slijngard trots.
Van Jong Ajax naar het eerste elftal
Na zijn tijd in de A1 maakte hij de overstap naar het Jong Ajax van Aron Winter. "Ook daar moest ik er direct staan, want ik werd na de eerste wedstrijd al aanvoerder. Destijds speelden er veel jongens van het eerste elftal mee als ze daar niet veel minuten maakten of terugkwamen van een blessure. Toch maakte het niet uit wie er terugkwam uit het eerste – ik bleef gewoon captain. Dat was speciaal en dat gaf me ontzettend veel vertrouwen."
Ook bij Jong Ajax liet Slijngard zich gelden. Zijn officiële debuut in Ajax 1 volgde in mei 2008. Tijdens de terugwedstrijd tegen FC Twente om een plek in de voorronde van de Champions League, speelde hij de volledige negentig minuten.
"Op de laatste training voor die wedstrijd zag ik ineens dat ik in de basis stond. Dan gaat er van alles door je heen. In zo’n belangrijke wedstrijd je debuut mogen maken is bijzonder. Je staat opeens tussen Klaas Jan Huntelaar, Luis Suárez en Maarten Stekelenburg. Dat vergeet je nooit meer."
Toch bleef het voor Slijngard bij dat ene optreden in Ajax 1. De linkervleugelverdediger weet zelf maar al te goed waardoor dat kwam. "Met Vertonghen, Urby Emanuelson en Thomas Vermaelen voor me wist ik dat het lastig zou worden. Alle drie toppers die het allerhoogste niveau hebben gehaald. Dan moet je realistisch zijn en je conclusies trekken."
Een vaste waarde in Rotterdam en Vilnius
Slijngard koos voor speeltijd en vertrok in 2009 definitief naar Sparta, na daar eerst een jaar op huurbasis te hebben gespeeld. "Ik wilde wekelijks op het hoogste niveau in Nederland spelen. Bij Ajax was ik niet verzekerd van een plek en bij Sparta was die kans groter."
Daarnaast vertrok zijn teamgenoot en goede vriend Poepon een aantal weken eerder ook naar Sparta. "Dat was voor mij de doorslag om te vertrekken uit Amsterdam. Samen met mijn maatje Rydell doorliep ik heel wat jaren in de Ajax-jeugd. Het was fantastisch om opnieuw in hetzelfde team te spelen." In Rotterdam groeide hij uit tot vaste kracht, speelde hij zes seizoenen en kwam hij tot ruim 180 wedstrijden.
Na een jaar bij SC Cambuur volgde een verrassende stap naar Litouwen, waar hij zich aansloot bij Žalgiris Vilnius. "Bij Cambuur speelde ik met een jongen uit Litouwen, en zo is het balletje gaan rollen. Ik wist in eerste instantie niets van het land. Alleen met topografie op school had ik het voorbij zien komen’’, lacht Slijngard. Via zijn teamgenoot kwam hij in contact met de technisch directeur van Žalgiris. "Na wat gesprekken en speurwerk op Google zag ik dat ze bij de top van de competitie hoorden. Ze speelden vaak Europees en dan ga je serieus nadenken."
Uiteindelijk speelde Slijngard vijf seizoenen lang voor de Litouwers. Hij werd er wederom aanvoerder en tevens de eerste buitenlandse speler in de clubgeschiedenis met die rol. "Ik weet niet wat het was, maar die band bleef me maar volgen", grapt hij.
Bij Žalgiris won Slijngard drie keer de landstitel, vier keer de beker en driemaal de supercup. "Ik werd daar met veel respect behandeld. Ze gunden me zelfs af en toe een weekend vrij om mijn gezin in Nederland te zien. Dat zegt alles over de warmte van die club. Ik speelde ontzettend veel en ook de stad zelf was erg modern en fijn. Het was een fantastische periode in mijn carrière."
Afsluiten met een goed gevoel
Na zijn buitenlandse avontuur keerde Slijngard in 2021 terug in Nederland. Hij besloot niet terug te keren in het profvoetbal, maar ging aan de slag bij vv Noordwijk. "Het amateurvoetbal was nieuw voor me, maar ook mooi. De sfeer, het ritme van drie keer trainen per week; dat beviel me eigenlijk wel." Toch moest hij door aanhoudende achillespeesklachten in 2023 uiteindelijk stoppen. "Ik heb het seizoen nog afgemaakt, maar daarna heb ik er toch echt een punt achter gezet."
Nu zijn voetbalschoenen aan de wilgen hangen overheerst trots. "Ik heb mijn droom geleefd. De jeugdopleiding van Ajax doorlopen, Talent van de Toekomst geworden, mijn debuut gemaakt, successen geboekt in Litouwen… Ik was loyaal en gaf alles voor de clubs waar ik speelde."
De les van Ajax
Wat hem is hem nou uiteindelijk het meest bijgebleven van zijn jaren op de Toekomst? "Je moet elke dag laten zien dat je de beste bent. Goed is niet goed genoeg." Die mentaliteit draagt hij nog altijd met zich mee, en hij hoopt dat ook de nieuwe generatie Ajax-talenten die boodschap ter harte neemt. "Hard werken is de basis. Talent brengt je een eind, maar is zeker niet genoeg om het te maken."
Slijngard volgt de Ajax-jeugd nog steeds met plezier. "Ik zag dat ze de Future Cup wonnen, prachtig om te zien. En ik spreek nog regelmatig jongens van toen. Anita, Vermeer, Mitchell Donald… en natuurlijk Poepon – mijn maatje. We zijn nog steeds als broers. We gaan nog steeds met elkaar om zoals in de A-jeugd. Geweldige herinneringen."
Komende zondag speelt Ajax een belangrijke thuiswedstrijd tegen Sparta, de club waar Slijngard jarenlang speelde. "Beide clubs zitten in mijn hart. Ik vind het altijd hartstikke mooi als deze ploegen tegen elkaar spelen."
Toch denkt hij wel op voorhand al te weten wie er gaat winnen. "Sparta doet het na de winterstop erg goed, maar toch denk ik dat Ajax thuis gaat winnen. Ze hebben de punten nodig in de strijd om het kampioenschap. Daarnaast zijn ze in een volle Johan Cruijff ArenA gewoon erg moeilijk te verslaan. Ik zal met veel plezier kijken zondag."
